Wojna o wytwórnię asfaltu w Taborze

Niedawno w lokalnych mediach pojawił się artykuł, jakoby starostwo powiatu otwockiego, z wicestarostą, Krzysztofem Kłóskiem na czele, uniemożliwiało lokalnemu przedsiębiorcy, panu Piotrowi Skoczkowi, powtórne uruchomienie produkcji mas bitumicznych w zakładzie „Dozator Kruszywa”, który odkupił wraz z działką, na której ów zakład się znajduje. Zgodnie z treścią artykułu, starosto nie tylko naraziło pana Skoczka na znaczne straty uniemożliwiając pracę wytwórni, ale też wprowadziło w błąd, wobec czego domagał się on odszkodowania. Postanowiliśmy się temu przyjrzeć bliżej, bo kolejna inwestycja w powiecie to zarówno nowe miejsca pracy, jak i dochody dla samego powiatu. Dlaczego więc ją blokować?

O co ta wojna?
Działka, o której mowa, to atrakcyjny kąsek, tak się przynajmniej wydawało przedsiębiorcy. Nawet nie tyle sama w sobie, co przede wszystkim instalacja wytwórcza, służąca do produkcji mas bitumicznych, takich jak smoła i asfalt. Patrząc z tej perspektywy, uruchomienie produkcji byłoby bardzo dochodowe – przecież trwają prace nad trasą S-17, dodatkowo powiat otwocki i gminy na naszym terenie prowadzą liczne prace remontowe dróg, powstają tez nowe drogi. Byłby zbyt na asfalt, byłyby konkurencyjne ceny, właściwie każdy by na tym skorzystał. Dlatego też 1 lutego 2019 roku pan Piotr Skoczek złożył wniosek o nabycie naniesień na działce ew. nr 248 obr. 13 Tabor. Wszystko byłoby dobrze, gdyby nie jeden szczegół. By rozpocząć działalność, potrzeba było jeszcze zgody na wprowadzanie gazów i pyłów do powietrza. Niestety starostwo nie zgodziło się na przekazanie takiej zgody. I tu zaczęła się wojna.

Druga strona medalu
Pozwolenie na wprowadzanie gazów i pyłów do powietrza nie jest przypisywane nieruchomości a do instalacji. Pozwolenie było wówczas przypisane do ZDP zgodnie z decyzją NR 557/2012 z dnia 16 października 2012r.

20 lutego br. Zarząd Powiatu w składzie 5 członków postanowił o doprowadzeniu do uchylenia decyzji NR 557/2012 na wprowadzanie pyłów i gazów z dnia 16 października 2012r. ze względów środowiskowych. Mając na uwadze stan nieruchomości oraz znaczny stan zużycia sprzętu służącego ZDP, gdzie zgodnie z opinią rzeczoznawcy PZM mgr. Inż. Jerzego Gąski 21.04.2018r. ustalono bardzo wysoki poziom zużycia poszczególnych elementów instalacji na poziomie 90 %, część sprzętów datowana jest na lata 80’, urządzenia niesprawne w większości pozbawione dokumentacji technicznej. Jednocześnie Zarząd Powiatu wyraził zgodę na sprzedaż naniesień za kwotę zgodną z wyceną rzeczoznawcy w wysokości 76.291,98 zł brutto.

Tu właśnie zaczęły się schody. 29 marca 2019 roku przedsiębiorca wezwał Starostę Otwocka do podjęcia negocjacji w celu ustalenia odszkodowania (za brak możliwości uruchomienia wytwórni?), na co Wicestarosta, Krzysztof Kłósek odpowiedział, iż na ten czas widzi dwa rozwiązania: albo przedsiębiorca nabędzie instalację w cenie określonej przez rzeczoznawcę, albo też udostępni teren w celu umożliwienia pracownikom ZDP demontażu i likwidacji urządzeń.

Propozycja Wicestarosty niestety nie przypadła do gustu przedsiębiorcy, bo niezwłocznie wezwał Starostwo do wypłaty 30.000 złotych odszkodowania oraz opuszczenia działki. Starostwo ze swojej strony podtrzymało propozycję nieodpłatnego zlikwidowania instalacji.

Właściwie w tym momencie sprawa utknęła. Bo o ile p. Skoczek znowu wezwał do opuszczenia działki, wyznaczając jednocześnie firmę ochroniarską, która miałaby przejąć pieczę nad nieruchomością (i przedstawił wycenę tejże firmy), o tyle do końca kwietnia nie wpłynęło do Starostwa pismo, w którym przedsiębiorca określiłby termin gdzie pracownicy ZDP mogliby usunąć instalację.

Kto wygra?
Na dobrą sprawę nikt. Ekspertyzy wykazujące tak znaczne zużycie urządzeń wytwórczych przeprowadzono o wiele wcześniej, niż pan Skoczek wniósł o odkupienie instalacji od ZDP. Przypomnijmy, opinia eksperta została wydana ponad rok temu – 21 kwietnia 2018 roku. To bardzo dokładny opis każdego elementu instalacji, wraz z danymi technicznymi, zdjęciami, przydatnością i stopniem zużycia, a to właśnie ten ostatni czynnik decyduje o dalszych losach urządzenia. W tej ekspertyzie możemy przeczytać, iż 90% zużycia instalacji nie pozwala na jej dalsze funkcjonowanie tak, aby produkcja, a co za tym idzie emitowane pyły i gazy, nie szkodziły środowisku. Dlatego stanowisko Starostwa było jednoznaczne. Dlaczego więc w ogóle zainteresowanie działką i urządzeniami? Dlatego, iż przedsiębiorca uważał, że zezwolenie na emisję szkodliwych substancji jest przypisane do NIERUCHOMOŚCI, jako jej integralna „część”, niemalże wieczyście. A to zezwolenie jest przypisane do INSTALACJI. Instalacja się zużywa, także i filtry, które w obecnym stanie nie zabezpieczą przed emisją szkodliwych substancji do atmosfery. Dlatego zezwolenie nie może być wieczyste.
Tekst: AC

Komentarz p. Piotra Skoczka, właściciela firmy BRUK-BUD:
Wbrew stanowisku starostwa, nie jest tak, że mogło ono wygasić decyzję środowiskową ważną do 31 września 2022 r., bowiem wniosek nie pochodził od podmiotu który był prowadzącym instalację w chwili wygaszenia tej decyzji.

Stosownie do treści art. 189 ust. 1 Poś, podmiot, który staje się prowadzącym instalację lub jej oznaczoną część (a tak było w moim przypadku, bo na początku stycznia br. nabyłem nieruchomość wraz z instalacją), przejmuje prawa i obowiązki wynikające z pozwoleń dotyczących tej instalacji lub jej oznaczonej części. Nabycie tych praw i obowiązków następuje ex lege (z mocy samego prawa) a zmiana oznaczenia prowadzącego instalację w decyzji ma jedynie charakter deklaratoryjny a nie konstytutywny. W ten sposób ustawodawca – na mocy nowelizacji z 2014 r. – zapewnił ciągłość obowiązywania dotychczasowej decyzji (Gruszecki Krzysztof. Art. 189. W: Prawo ochrony środowiska. Komentarz, wyd. IV. Wolters Kluwer, 2016.), niezależną w żaden sposób od woli organu. Wobec powyższego, starostwo nie miało żadnego wpływu na przejście na mnie praw z decyzji środowiskowej dot. zgody na wprowadzanie gazów i pyłów. Na marginesie można jedynie wskazać, że starostwo w chwili wydawania takiej zgody powinno ocenić właściwie przez jaki czas instalacja może być wykorzystywana i na taki czas decyzję wydać. Organ administracji, zgodnie z k.p.a., nie może dowolnie, kierując się często osobistymi uprzedzeniami, pozbawiać obywateli tzw. praw nabytych.

Co więcej, starostwo na mocy umowy dzierżawy zawartej z poprzednim właścicielem nieruchomości zobowiązało się do przywrócenia stanu nieruchomości sprzed dzierżawy, a co za tym idzie, jest zobowiązane do utylizacji pozostawionych zanieczyszczeń na swój koszt, czego do dnia dzisiejszego nie zrobiło, mimo moich kilku wezwań.
Piotr Skoczek

NOTATKA KOLEJNOŚCI WYKONYWANYCH DZIAŁAŃ DOTYCZĄCYCH DZIAŁKI „TABOR” BRUK-BUD.

1. 2019-02-11 pan Piotr Skoczek – wniosek o nabycie naniesień na działce ew. nr 248 obr. 13 Tabor.

2019-02-26 S.OS.V.0023.40.2019 odpowiedź – Zarząd Powiatu wyraził zgodę na sprzedaż naniesień na dz. nr 248 obr.13 – podpisał Przewodniczący Zarządu.

Pan Piotr Skoczek złożył wniosek o nabycie naniesień na działce „TABOR”, wnioskował także o przekazanie wraz z instalacją pozwolenia na wprowadzanie gazów i pyłów do powietrza. Wskazać należy, iż pozwolenie na wprowadzanie gazów i pyłów do powietrza nie jest przypisywane nieruchomości a do instalacji. Pozwolenie było wówczas przypisane do ZDP zgodnie z decyzją NR 557/2012 z dnia 16 października 2012 .r Dnia 20.02.2019 roku Zarząd Powiatu w składzie 5 członków postanowił o doprowadzeniu do uchylenia decyzji NR 557/2012 na wprowadzanie pyłów i gazów z dnia 16 października 2012r. ze względów środowiskowych. Mając na uwadze stan nieruchomości oraz znaczny stan zużycia sprzętu służącego ZDP, gdzie zgodnie z opinią rzeczoznawcy PZM mgr. Inż. Jerzego Gąski 21.04.2018r. ustalono bardzo wysoki poziom zużycia poszczególnych elementów instalacji na poziomie 90 %, część sprzętów datowana jest na lata 80’ , urządzenia niesprawne w większości pozbawione dokumentacji technicznej. Jednocześnie Zarząd Powiatu wyraził zgodę na sprzedaż naniesień za kwotę zgodną z wyceną rzeczoznawcy w wysokości 76.291,98 zł brutto (dokument w załączeniu).

2. 2019-03-29 pan Piotr Skoczek – wezwanie Starosty Otwockiego do podjęcia negocjacji celem ustalenia odszkodowania.

2019-19-04 S.OS.III.0330.37.2019 odpowiedź - złożenie przez pana Piotra Skoczka deklaracji w przedmiocie nabycia wszystkich pozostawionych przez ZDP naniesień na nieruchomości za cenę określoną przez rzeczoznawcę lub udostepnienie terenu pracownikom ZDP w celu usunięcia naniesień – podpisał Wicestarosta.

3. 2019-04-12 pan Piotr Skoczek – wezwanie Starosty Otwockiego do zapłaty kwoty 30.000zł z tytułu bezumownego korzystania z nieruchomości stanowiącej działkę gruntu nr ew. 248 obr. 13 w miejscowości Tabor. – pismo na Zarząd Powiatu w dniu 25.04.2019r.

-ZAŁĄCZNIK WYCIĄG 231

ODPOWIEDŹ ZARZĄDU ( W obecności 3 członków) zaproponował nieodpłatne przejęcie przez właściciela nieruchomości naniesień, a strona F.H.U. ‘’BRUK-BUD” Piotr Skoczek zrzeknie się wszelkich roszczeń związanych z przedmiotową nieruchomością; odp na pismo NR. S.O.S.V.0023.40.1.2019. wniosek został przyjęty przez aklamację.

4. 2019-04-17 pan Piotr Skoczek – wezwanie do opuszczenia nieruchomości, w załączeniu pisma dołączono ofertę firmy ochroniarskiej wskazanej przez pana Piotra Skoczka.

5. 25-04-2019 – Wicestarosta Pan Krzysztof Kłósek odpowiedział na pismo Pana Piotra Skoczka , iż do dnia dzisiejszego nie wskazał Pan terminu , aby pracownicy ZDP mogli usunąć wszystkie pozostawione na nieruchomości naniesienia.